پایگاه اینترنتی فانکیوسکبسیاری از ما، به نکات پنهانی که درون پرنده های آهنین وجود دارند، بی توجه هستیم و تنها به پرواز و سفر خود فکر می کنیم. سازندگان هواپیما باید وسیله را برای مواجهه با شرایط پیچیده مهیا سازند و مسائل م

بسیاری از ما، به نکات پنهانی که درون پرنده های آهنین وجود دارند، بی توجه هستیم و تنها به پرواز و سفر خود فکر می کنیم. سازندگان هواپیما باید وسیله را برای مواجهه با شرایط پیچیده مهیا سازند و مسائل مختلف را در نظر بگیرند. ما در این مقاله قصد داریم به یازده نکته پیرامون هواپیما ها که کمتر کسی از آن ها آگاهی دارد، بپردازیم. در ادامه همراه باشید تا با آن ها آشنا گردید.

 

این اتفاق معمولا رخ می دهد و آن ها می توانند رعد و برق را تحمل کنند. آمارها نشان می دهند که برخورد رعد و برق با هواپیما، سالی یک بار یا هر هزار ساعت یک مرتبه رخ می دهد. از سال ۱۹۶۳ میلادی به بعد، تاکنون هیچ هواپیمایی بر اثر اصابت رعد و برق سقوط نکرده است. مهندسان این وسایل را به گونه ای طراحی می کنند که بار الکتریکی ناشی از رعد، از هواپیما عبور کرده و بدون رخ دادن هیچ حادثه ای، به خارج انتقال یابد.

 

با وجود آن که مطالعات انجام گرفته بر روی حوادث مختلف، از امن تر بودن صندلی های میانی قسمت عقب هواپیما حکایت دارد، اما اداره هوانوردی فدرال اعلام کرده است که صندلی ها از نظر ایمنی هیچ گونه تفاوتی با یکدیگر ندارند. تحقیقات قبلی نشان می داد نرخ مرگ و میر صندلی های قسمت عقب، ۷ درصد کمتر از مکان های دیگر هواپیماست.

به هر حال، نمی توان گفت که با نشستن بر روی یک صندلی خاص، می توان از مرگ جان سالم به در برد. به علاوه، سوانح هوایی بسیار کم رخ می دهند.

 

قبلا نیز این موضوع را به تفصیل بررسی نموده بودیم. در پروازهای طولانی، خدمه می توانند ۱۶ ساعت به فعالیت بپردازند. هواپیماهای بوئینگ ۷۷۷ و ۷۸۷، به منظور حل موضوع خستگی، اتاق های کوچکی را برای مهمانداران و دیگر عوامل در نظر گرفته اند.

افراد به این اماکن مراجعه نموده و به استراحت می پردازند. معمولا یک راه پله مخفی شما را به درون آن ها هدایت می کند. این اتاق ها، ۶ تا ۱۰ عدد تخت خواب دارند و گاهی اوقات لوازم سرگرمی نیز درون آن ها دیده می شود.

 

آن ها می توانند تا ۳۸ تن بار وزن را تحمل کنند و بیش از ۵۰۰ بار با سرعت ۲۷۳ کیلومتر بر ساعت با زمین برخورد کنند؛ بدون نیاز به حتی یک روکش. چرخ ها با فشار ۱۳۸۰ کیلو پاسکال باد شده اند که ۶ برابر میزان فشاری است که برای پر کردن لاستیک ماشین ها استفاده می گردد. برای تعویص نیز کافی است همانند ماشین، هواپیما را به وسیله جک بلند کنید.

 

هنگامی که یک هواپیما در شب قصد فرود دارد، خدمه نورها را کم می کنند. یک خلبان در این رابطه می گوید: "اگر نور زیاد باشد، مسافران هنگام خروج از هواپیما و مواجهه با تاریکی شب، دچار مشکل می شوند. به علاوه، مهمانداران مسافران را مجبور می کنند که پوشش پنجره خود را بالا بزنند. این کار باعث می شود که آن ها دو طرف هواپیما را مشاهده کنند و بتوانند در مواقع اظطراری، جهت مناسب برای تخلیه هواپیما را تشخیص دهند.

 

مردم عادی معمولا این گونه تصور می کنند که یک موتور می تواند تنها نیمی از بار پرواز را به دوش بکشد. این طرز فکر درست نیست و آن ها می توانند بدون موتور دوم نیز به راه خود ادامه دهند. ادامه دادن با یک موتور، مصرف سوخت را افزایش خواهد داد و بُرد هواپیما را نیز کاهش می دهد. با این حال، پرنده های آهنین برای چنین شرایطی آماده هستند.

تمامی هواپیما هایی که به نقاط دور پرواز می کنند – به خصوص آن هایی که از اقیانوس ها و مناطق غیر معمول مانند قطب ها عبور می نمایند – باید از سوی اداره هوانوردی فدرال برای معیار «ETOPS» (فاصله ای که هواپیما می تواند با یک موتور طی کند) مجوز دریافت کرده باشند. به عنوان مثال، یکی از محصولات بوئینگ توانسته گواهی «ETOPS-330» را دریافت کند. عدد ذکر شده، به این معناست که وسیله می تواند ۳۳۰ کیلومتر را با یک موتور طی نماید.

دیگر حقیقت جالب درباره هواپیما ها این است که آن ها می توانند با توجه به «نسبت پرواز» خود، حتی بدون موتور نیز مسافت زیادی را بپیمایند. به عنوان مثال، مهندسی هوانوردی دقیق بوئینگ ۷۴۷، به وسیله این امکان را می دهد که بتواند در هر هزار پا ارتفاع، ۳٫۲ کیلومتر را به این شکل پرواز کند؛ مسافتی که برای سالم رساندن مسافران به زمین، کافی به نظر می رسد.
 

 

ممنوعیت کشیدن سیگار در هواپیما، سال هاست که اجرا می شود. اما مسافران تیز بین حتما از وجود جا سیگاری در سرویس بهداشتی هواپیما ها آگاهی دارند. دلیل وجود آن ها این است که اگر کسی علی رغم هشدارها برای نکشیدن سیگار، چنین کاری را انجام داد، بتواند سیگارش را خاموش کند و از انداختن آن درون سطل زباله پرهیز نماید.

 

آن ها به تنظیم فشار کابین کمک می کنند. بیشتر پنجره ها با استفاده از سه لایه آکریلیک ساخته می شوند. پنل بیرونی همانند چیزی که ما انتظار داریم، عناصر مختلف را نگه داشته و فشار داخل کابین را حفظ می کند. اگر اتفاقی برای این لایه رخ دهد، پنل دوم به عنوان محافظ عمل می کند.

حفره های کوچکی که در پنجره داخلی قرار دارند، فشار هوا را تنظیم می کنند. به همین دلیل، پنل دوم تا زمانی که به آن نیازی نباشد، کاری انجام نمی دهد و سالم باقی می ماند.

 

با وجود آن که خوراکی های مورد بحث ما بد مزه هستند، اما این مسئله هیچ ربطی به مواد غذایی و نوع پخت ندارد. تحقیقاتی که در سال ۲۰۱۵ میلادی انجام گرفت، نشان داد که محیط درونی هواپیما، طعم و بوی غذا ها را تغییر می دهد و باعث می شود که شیرینی آن ها کمتر احساس شود و مزه شوری افزایش یابد. هوای خشک بازیافتی درون هواپیما نیز نمی تواند این مسئله را حل کند و رطوبت پایین، تاثیر خود را بر طعم خوراکی ها خواهد گذاشت.

بر اساس نتایج پژوهش های سال ۲۰۱۰ میلادی، هنگامی که در هوا قرار داریم، تشخیص طعم شور از شیرین ۳۰ درصد سخت تر خواهد شد.

 

همه ما دستور العمل هایی که مهماندار برای استفاده از ماسک اکسیژن هنگام رخ دادن شرایط اضطراری آموزش می دهد را دیده ایم. نکته ای که خدمه پرواز به شما نمی گویند، این است که ماسک ها تنها برای ۱۵ دقیقه اکسیژن دارند. این مسئله در نگاه اول کمی ترسناک به نظر می رسد، اما واقعیت این است که زمان در نظر گرفته شده، برای رفع خطر کفایت می کند.

ماسک های اکسیژن هنگامی بیرون می آیند که فشار کابین دچار تغییر شود. در چنین شرایطی، هواپیما با کاهش ارتفاع نیز مواجه می گردد و ارتفاع خود را به کمتر از ۱۰ هزار پا می رساند. مردم می توانند به راحتی در این شرایط تنفس کنند؛ بنابراین به اکسیژن اضافی نیاز نیست. کاهش ارتفاعی که درباره آن صحبت نمودیم، در کمتر از ۱۵ دقیقه انجام می گیرد و به همین دلیل، جای هیچ گونه نگرانی نیست.

 

خطوط سفیدی که شما در هوا مشاهده می کنید، با نام «ابر خط» یا «contrails» شناخته می شوند. موتور هواپیماها در فرایند اشتعال، مقداری بخار آب رها می کنند. هنگامی که بخار وارد اتمسفر سرد می شود، خطوط سفید شکل می گیرد که با نام ردپای هواپیما ها شناخته می شود. این فرایند، همانند بخارهایی است که هنگام نفس کشیدن در هوای سرد مشاهده می کنیم.

---

مطالب مرتبط :